kiwikommer

Blijkbaar diepgang alom aanwezig in mijn gedachtenstromen bij deze temperatuur. In de plaats van te puffen en wenen over het warme weer train ik mijn overkokende hersenmassa door het stellen van vreemde en uiterst nutteloze vragen zoals:

"stel dat de aarde plots, zonder aanleiding en rede, volledig zou stoppen met draaien, wat zouden dan de gevolgen zijn voor ons op kort termijn?"

Ik nodig dan ook iedereen uit een antwoord op deze vraag te geven, want tot nu toe heeft iedereen al een ander gegeven.

Sta nu recht, en begeef je in de richting van uw tuin of de meest met natuur omgeven locatie in uw omgeving, kijk goed rond, zoek een boom, en geef die een dikke knuffel. Want vandaag is het earth day, en geeft toe, welke dag is beter dan earth day om een boom te knuffelen? Ik zou het niet weten.

Mijn niet-naakt wezende zelf trotseerde de natuur. De natuur, zoals gewoonlijk in al zijn glorie omgeven door een reusachtige wolk van graspollen en dergelijke.

Ik ademde diep in en uit, opende mijn ogen, liet al die boze boomafkooksels mijn afweermechanisme aftakelen. Ik dacht aan grootse slagvelden. Vechtende Krijgsheren, Stervende Boeren en brandende strohutten. De sluizen stonden open, het water gutste binnen, en er gebeurde niets.

Geen keelpijn, geen rode ogen, geen gesnotter, geen iets. Niets dus.

Als resultaat bliksemde ik naar boven, greep Jon, Donderde terug naar beneden, plaatste me neer op het terras, en zette ik die draadloze ontvanger op zoals ik hem nog nooit op heb gezet.

Kat was er ook, kat bleef gewoon liggen.

Ondertussen is het tij echter gekeerd. In een grootstad als Antwerpen meer last hebben van hooikoorts dan op de boeren buiten? Het kan blijkbaar.

Zo nu en dan heb ik gewoon zin om een auto te tekenen.

Had ik al gezegd dat ik me naakt voelde? Ja zeker?

Wel, vandaag had ik dus beslist om na 2 dagen tevergeefs kameroverhoophalen, gewoon verder te zoeken naar mijn portefeuille. Ik werd in mijn zoektocht geassisteerd door mijn kat en kiwi. Mijn kat gaf al snel op. Afgeleid door een voor mij onzichtbaar insect en een zeer zachte matras constateerde ze al snel dat slapen veel fijner is dan mij uit de nood te helpen. Kiwi was iets meer gedreven. Onder en op kasten zocht hij naar enig spoor dat gelinkt zou kunnen worden met de mysterieuze en voor mij zeer irritante verdwijning van mijn draagbaar bankkantoor.

"Miauuwwwww" riep kiwi. Wel dat was toch wat ik eerst dacht. Het bleek achteraf mijn kat te zijn die een toekomstig gevaar zag in mijn nachtlamp, en preventief wou ingrijpen. Op zich blij met mijn kat haar bezorgdheid voor Kiwi's en mijn veiligheid, was ik toch teleurgesteld dat ze met "miauw" niet "ik heb het gevonden" bedoelde.

"pssst, hier" hoorde ik plots. En deze keer kwam het niet van Kiwi of kat. Het geluid kwam uit de buurt van mijn matras. "ik ben hier, en ik mis je" zij de stem. Ook kat keek met een zeer twijfelende blik in de richting van het geluid. Met een tijdelijk als steekobject functionerende bic-stift sluipte ik richting geluid. "Kom maar, ik wil je iets geven" werd er naar mij gefluisterd. Ik sprong in volle furie op de matras, kat flitste de andere richting op, kiwi keek vol fascinatie naar zijn komkommervormige schaduw, en mijn portefeuille werd gegrepen door een hand.

Niet zomaar een hand; mijn hand.

Ik werd overgoten met een gevoel van opluchting. Kiwi begon spontaan "Halleluja" te roepen. Kat kwam voorzichtig terug naar mij toe, en portefeuille gaf me een briefje van 10€. "Je hebt het verdiend"

Ik heb welgeteld 4 kledingstukken aan, en toch voel ik me naakt. Zo naakt als Paris Hilton.

Ik ben namelijk mijn portefeuille kwijt. Geen bankkaart + geen id kaart = geen geld. En zonder geld voel ik mij naakt.

Ik voel me naakt, omgeven door een reeks boze berkenbomen. Buiten gaan is net zoals andere jaren in April een heuse opdracht voor mij: Snuiten, niezen, rode ogen.

En net nu ik zo veel zin heb om zon ADSL moment te beleven, zo met de laptop onder de boom, al surfend genieten van het mooie weer.

Nog geen rijbewijs, nog geen kaal hoofd of grijze haren, nog geen dementieverschijnselen, en toch voelde ik me oud.

Jump naar voor naar voor naar achter, jump naar achter naar achter naar voor, en ik voelde me oud.

Met een drankje zittend op de vloer, kijkend naar 2 koppig kleinere jeugd, verlangend naar een zetel en een leuke film, en ik voelde me oud.

Smara ratih (linkliefde) en J. waren er ook, ook zij verlangden naar een zetel en een film en voelden zich oud.

Het was amper 1 uur snachts, we zagen Reggie en zijn paardenhoofd, en we voelden ons oud.