kiwikommer

Had ik al gezegd dat ik me naakt voelde? Ja zeker?

Wel, vandaag had ik dus beslist om na 2 dagen tevergeefs kameroverhoophalen, gewoon verder te zoeken naar mijn portefeuille. Ik werd in mijn zoektocht geassisteerd door mijn kat en kiwi. Mijn kat gaf al snel op. Afgeleid door een voor mij onzichtbaar insect en een zeer zachte matras constateerde ze al snel dat slapen veel fijner is dan mij uit de nood te helpen. Kiwi was iets meer gedreven. Onder en op kasten zocht hij naar enig spoor dat gelinkt zou kunnen worden met de mysterieuze en voor mij zeer irritante verdwijning van mijn draagbaar bankkantoor.

"Miauuwwwww" riep kiwi. Wel dat was toch wat ik eerst dacht. Het bleek achteraf mijn kat te zijn die een toekomstig gevaar zag in mijn nachtlamp, en preventief wou ingrijpen. Op zich blij met mijn kat haar bezorgdheid voor Kiwi's en mijn veiligheid, was ik toch teleurgesteld dat ze met "miauw" niet "ik heb het gevonden" bedoelde.

"pssst, hier" hoorde ik plots. En deze keer kwam het niet van Kiwi of kat. Het geluid kwam uit de buurt van mijn matras. "ik ben hier, en ik mis je" zij de stem. Ook kat keek met een zeer twijfelende blik in de richting van het geluid. Met een tijdelijk als steekobject functionerende bic-stift sluipte ik richting geluid. "Kom maar, ik wil je iets geven" werd er naar mij gefluisterd. Ik sprong in volle furie op de matras, kat flitste de andere richting op, kiwi keek vol fascinatie naar zijn komkommervormige schaduw, en mijn portefeuille werd gegrepen door een hand.

Niet zomaar een hand; mijn hand.

Ik werd overgoten met een gevoel van opluchting. Kiwi begon spontaan "Halleluja" te roepen. Kat kwam voorzichtig terug naar mij toe, en portefeuille gaf me een briefje van 10€. "Je hebt het verdiend"